Dr inż. Karolina Radomska prowadzi nowatorski projekt, którego celem jest opracowanie biodegradowalnych, wielowarstwowych materiałów papierowych o wyjątkowych właściwościach użytkowych. Z kolei jak sprawić, aby konstrukcje takie jak mosty, wiadukty i budynki były trwalsze, bezpieczniejsze i bardziej przyjazne środowisku główkuje dr inż. Janusz Rogowski.
Opakowania dla przemysłu
Badaczka wykorzysta mikro- i nanowłókna celulozy (MFC i CNF) – zaawansowane nanomateriały o unikatowych cechach zwiększających wytrzymałość papieru oraz poprawiających jego właściwości barierowe wobec gazów i tłuszczów.
Jak podkreśla dr inż. Radomska:
– Podczas, gdy dotychczasowe badania koncentrowały się głównie na zastosowaniu tych materiałów w strukturach jednowarstwowych lub jako dodatków do powłok, ja chcę w mojej pracy pójść o krok dalej. Celem projektu jest stworzenie innowacyjnych, wielowarstwowych struktur papierowych, które nie tylko zwiększą efektywność działania mikro- i nanowłókien celulozy, ale również otworzą nowe możliwości dla ekologicznych rozwiązań w przemyśle opakowaniowym i materiałowym.
Projekt łączy naukę, technologię i troskę o środowisko, wpisując się w kierunek zrównoważonego rozwoju i nowoczesnej inżynierii materiałowej.
Pręty z pamięcią kształtu!
W Katedrze Budownictwa Betonowego na Wydziale Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska prowadzi badania dr inż. Janusz Rogowski.
Projekt dotyczy nowoczesnej metody wzmacniania betonowych konstrukcji z wykorzystaniem prętów z pamięcią kształtu – tzw. shape memory alloys. To inteligentne elementy, które „zapamiętują” swój pierwotny kształt i po podgrzaniu potrafią do niego wrócić.
Dr inż. Janusz Rogowski wyjaśnia:
– To z pozoru niewielkie zjawisko może mieć ogromne znaczenie dla inżynierii. Kiedy pręt odzyskuje swój kształt, wytwarza siłę wspomagającą pracę żelbetowych elementów, dzięki czemu konstrukcje stają się bardziej odporne na obciążenia i zużycie. W praktyce oznacza to, że wiele obiektów – od mostów po hale przemysłowe – można będzie skutecznie naprawiać i wzmacniać, zamiast je rozbierać i budować od nowa.
Zastosowanie tej technologii może znaleźć szerokie pole wykorzystania – od renowacji starych konstrukcji, przez nowoczesne budownictwo inżynieryjne, aż po edukację techniczną, gdzie stanowi przykład praktycznego użycia inteligentnych materiałów.
– Rozwiązanie nie tylko oszczędza czas, pieniądze i materiały, ale przede wszystkim zwiększa bezpieczeństwo użytkowników oraz ogranicza wpływ budownictwa na środowisko.” – podkreśla dr inż. Rogowski.
Badacz zwraca uwagę, że jego praca ma również wymiar społeczny i edukacyjny:
– Projekt ma więc znaczenie zarówno naukowe, jak i społeczne. Pokazuje, że innowacje w inżynierii mogą iść w parze z troską o ludzi i planetę. Jednocześnie inspiruje młodych ludzi do zainteresowania się nauką i inżynierią, pokazując, że nawet w tak „tradycyjnej” dziedzinie jak beton można odkrywać przyszłość – inteligentną, trwałą i odpowiedzialną.
Oba projekty finansuje Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu MINIATURA 9. Innowacje nad którymi pracują naukowcy z Politechniki Łódzkiej mogą przyczynić się do przełomu w inżynierii materiałowej.
Źródło: Politechnika Łódzka
Dodaj komentarz