Rezerwat przyrody “Źródliska Borowiny” otrzymał imię Andrzeja Wierciocha – wieloletniego Regionalnego Konserwatora Przyrody oraz Zastępcy Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi. Uroczystość odbyła się 11 czerwca 2025 roku w obecności rodziny, przyjaciół, przedstawicieli władz lokalnych, Lasów Państwowych i Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.
Podczas wydarzenia Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Łodzi podpisał akt nadania imienia oraz przeciął symboliczną wstęgę. Rezerwat “Źródliska Borowiny im. Andrzeja Wierciocha” został ustanowiony jako 95. obszar chroniony w województwie łódzkim. Nadanie imienia upamiętnia wkład Andrzeja Wierciocha w rozwój ochrony przyrody na tym terenie.
– Utworzenie rezerwatu „Źródliska Borowiny im. Andrzeja Wierciocha” ma na celu nie tylko ochronę unikalnych walorów przyrodniczych, ale także promowanie edukacji przyrodniczej i zrównoważonego rozwoju. – mówił Piotr Otawski, Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska witając zaproszonych gości.
Z kolei Grzegorz Socha, Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Łodzi trafnie zauważył:
– Bełchatów kojarzy się z elektrownią, z kopalnią, a my tu chcemy chronić źródła rzeki Borowiny, śródleśnego, niewielkiego cieku z pięknymi olbrzymimi źródliskami, z ciekawą fauną i florą.
Sylwetka Andrzeja Wierciocha
Andrzej Wiercioch, którego imieniem nazwano rezerwat, był absolwentem Wydziału Leśnego Akademii Rolniczej w Warszawie. Pełnił funkcje m.in. Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Urzędzie Miasta Łodzi. 15 listopada 2008 r. został Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska w Łodzi, następnie 14 stycznia 2009 r. został powołany na stanowisko Zastępcy Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi – Regionalnego Konserwatora Przyrody w Łodzi, które zajmował do dnia 8 czerwca 2016 r.
W trakcie swojej kariery zawodowej był świadkiem rozwoju i bezpośrednim uczestnikiem procesu rozwoju ochrony środowiska w systemie administracji publicznej. Posiadał rozległą i różnorodną wiedzę specjalistyczną, którą potrafił umiejętnie wykorzystać w praktyce.
Położenie rezerwatu
Rezerwat obejmuje powierzchnię 36,81 ha i znajduje się w gminie Kluki (powiat bełchatowski). Otulina wokół rezerwatu zajmuje dodatkowe 58,55 ha. Teren leży na styku mezoregionów Kotliny Szczercowskiej i Wysoczyzny Bełchatowskiej. Zarządcą gruntów jest Nadleśnictwo Bełchatów.
Chroniony obszar obejmuje dobrze zachowany system źródliskowy dopływu z Kuźnicy Lubieckiej, z licznymi niszami źródliskowymi oraz jego górnym odcinkiem. Otoczenie stanowi mozaika zbiorowisk źródliskowych, łęgowych i borowych, z zachowanym charakterem naturalnym lasów.
Charakterystyka i flora
Rezerwat przyrody stanowi dobrze zachowany obszar źródliskowy strumienia nizinnego – dopływu z Kuźnicy Lubieckiej – z licznymi niszami źródliskowymi. Teren ten otoczony jest mozaiką zbiorowisk źródliskowych, łęgowych i borowych. Występujące tu lasy posiadają charakter zbliżony do naturalnego. Cechuje go całoroczny wypływ wody o stałej temperaturze, co sprawia, że na terenie tym panują specyficzne warunki mikroklimatyczne. Fitocenozy źródliskowe występują tu na dnie wspomnianych nisz źródliskowych w miejscach zabagnionych. Zadrzewienia to miejsca, gdzie rozwija się ols źródliskowy oraz ziołorośla mięty wodnej Mentha aquatica a także przetacznika bobowniczka Veronica beccabunga.
Na skraju nisz źródliskowych spotkać można rośliny chronione np.: wawrzynek wilczełyko Daphne mezereum czy też listerię jajowatą Listera ovata. Z kolei zbocza niszy źródliskowej porośnięte są gęstymi krzewami leszczyny Corylus avenella i klonu jawora Acer pseudoplatanus. Tworzą tym samym zbiorowisko roślinne o cechach tzw. grądu zboczowego. Na szczególną uwagę zasługuje stanowisko liczydła górskiego Streptopus amplexifoius.
Wzdłuż górnych odcinków strumieni wypływających ze źródlisk występują niewielkie fragmenty łęgu jesionowo-olszowego. Drzewostan tworzy tam olsza czarna Alnus glutinosa z domieszką klonu jawora i jesionu wyniosłego Fraxinus excelsior. W podszycie zaś występuje przede wszystkim, leszczyna i jarząb pospolity Sorbus aucuparia. W sąsiedztwie łęgów, na zboczach nisz źródliskowych i cieków, rozwija się bór mieszany, gdzie spotkać można widłaka jałowcowatego Spinulum annotinum. Strefę przejściową stanowią grądy niskie o różnym stopniu zniekształcenia.
W rezerwacie rosną fragmenty łęgów jesionowo-olszowych oraz borów mieszanych z obecnością widłaka jałowcowatego. Obszary przejściowe tworzy zniekształcony grąd niski. Badania Uniwersytetu Łódzkiego potwierdzają, że rezerwat należy do najcenniejszych florystycznie terenów źródliskowo-leśnych regionu.
Celem ochrony jest zabezpieczenie siedlisk i odcinków strumienia wraz z ich różnorodnymi zbiorowiskami roślinnymi i zwierzęcymi.
Źródło: GDOŚ
Zdjęcia: Tamże
Dodaj komentarz